In mijn buik wordt momenteel weinig gesluimerd. Ons kindje is heel beweeglijk en regelmatig voel ik ergens een voet of knie. Ik lees overal dat het bij een tweede zwangerschap gewoner aanvoelt of minder bijzonder, omdat je het al eens hebt meegemaakt maar dat heb ik helemaal niet. Het voelt misschien nog wel specialer omdat ik nu veel beter weet dat het echt een mensje is dat in mijn buik groeit. Bij Emily was alles nog zo abstract.

Sinds m’n ouderschapsverlof van Emily is afgelopen merk ik dat het wel zwaarder is om nu voor de tweede keer zwanger te zijn. Ik heb gelukkig weinig klachten, maar ben snel moe en kan minder goed omgaan met de vele prikkels op school. Ik voel deze winter vooral extra de behoefte om naar binnen te keren en om nu al in die bubbel te kruipen en er niet meer uit te komen tot de baby er is. Ik werk op school nog door tot begin maart en kijk uit naar het moment dat ik me helemaal naar binnen kan richten. De komende tijd ga ik wat artikelen schrijven en delen over de buik. Voor velen een ondergewaardeerd lichaamsdeel, terwijl het zo belangrijk is. Om die van mij kan ik in elk geval niet meer heen, maar een goede band met je buik is voor iedereen waardevol!