Kerstmis stamt af van de vele oude midwinterfeesten die sparren en hulst als symbool hadden om te laten zien dat niet alles dood is in de winter. Rond de kortste dag lijkt de zon een tijdlang stil te staan aan de hemel en pas daarna komt deze weer in beweging. De oude midwintervieringen waren gericht op de zon en met rituelen en vuur probeerde men de zon aan te moedigen z’n baan rond de aarde weer te gaan maken. Zonder zon geen licht, warmte of oogst.

Net als elke jaarfeestviering kent ook Midwinter meerdere kanten en thema’s. In de natuur is het een periode van stilte, dood en bezinning. Bij de oude vieringen was het gebruikelijk om twaalf dagen niet te werken. Aan de andere kant zit de midwintertijd bij ons vol met feestdagen als Kerstmis en Oudjaar en hoewel veel mensen wel een paar vrije dagen hebben, werken we verder gewoon door. Ook bij de oude culturen vierde men Midwinter alles behalve stil: juist met een hoop kabaal probeerde men de zon aan te moedigen en kwade geesten, kabouters of trollen op afstand te houden.

Je kunt er met Midwinter voor kiezen om je af te zonderen en naar binnen te keren, of je maakt je alvast klaar voor een groots familiediner met volop drukte, cadeaus en gezelligheid. Het is voor mij in elk geval een tijd om even stil te staan en te kijken op welk punt in m’n leven ik me nu bevind, welke kant ik op wil bewegen en alvast een beetje mijmeren over hoe ik dat (straks pas in de lente) verder ga vormgeven. Ik begin daar niet pas op Midwinter mee, maar merk dat ik daar de laatste weken al vaker bij stilsta. Het thema ‘geven’ kwam daarbij regelmatig naar voren.

Geven
Tijdens onze laatste studiedag op school kregen we een lezing over Givability. Dat draait om het vermogen om te geven. Omdat onze studenten gaan werken in de gastvrijheidsbranche paste dat onderwerp goed bij ons als docenten. Maar het verhaal zette me ook aan het denken over iets waar ik al een tijdje tegenaan liep. Het voelt al maanden alsof de wereld harder is en er meer negativiteit om me heen is. In het nieuws, maar ook buiten op straat of op m’n werk. Mensen reageren harder, kortaf of ronduit boos en ik merkte dat ik me meer terugtrok. En m’n eerste reactie werd steeds vaker er een van ergernis dan dat ik nog met een open blik de wereld in keek. Sinds de bevalling had ik al ervaren meer open te staan voor indrukken en reacties komen daarom misschien harder binnen.

Maar het was niet alleen dat. Ik merkte dat ik zelf negatiever werd en zodra je die bril opzet, zie je ook de negatievere dingen. De vraag die ik me op de fiets naar huis na de lezing ’s middags stelde was: welke rol wil ik hierin spelen? Als het al zo is dat de wereld harder is geworden of mensen om me heen negatiever, wil ik daar dan in meegaan? Welke keus heb ik om mijn houding aan te passen ongeacht de omgeving? Givability gaat om een gevende houding aannemen, nog voor je contact hebt gemaakt met iemand. Het draait om verbinding willen maken en met een open blik kijken. Dingen die ik jarenlang deed en belangrijk vind, maar die de laatste tijd blijkbaar op de achtergrond raakten. Ik besloot dat ik me hier de komende tijd op wil richten en dat thema past mooi bij de midwintertijd.

December wordt ook wel de geefmaand genoemd. Niet gek als je denkt aan de stapels sint- en kerstcadeaus. Maar geven gaat verder dan het geven van cadeaus. Zelfs verder dan het uitspreken van complimenten of bewust iets aardigs voor iemand doen. Je kunt ook aandacht geven, waardering, warmte en liefde. Als moeder wordt geven en zorgen voor een vast onderdeel van elke dag, maar eigenlijk heeft iedereen hiermee te maken. Het gaat al om hoe je de wereld inkijkt en met welke intentie je gesprekken aangaat.

Het belangrijkste onderdeel van givability is echt verbinding maken en handelen zonder (voor)oordelen. Deze twee gaan hand in hand. Wanneer je zonder vooroordelen naar de ander kijkt (zonder dat je denkt te weten wat de ander moet doen, wat hij of zij verkeerd doet of hoe jij in z’n plaats zou handelen), ontstaat ruimte om echt verbinding te maken. Dan is het mogelijk om te luisteren en open het gesprek aan te gaan. Wanneer je dat ook nog vanuit de ‘helpen-intentie’ doet, kun je de ander echt wat geven.

Ook bij onszelf werkt het op deze manier. Vaak hebben we zoveel gedachten over wat we niet goed doen of wat we beter zouden kunnen doen dat we niet met een open blik naar onszelf kunnen kijken. Wanneer je je meer bezig wil gaan houden met het thema geven aan de ander, is het belangrijk te starten bij jezelf. Anders is de kans groot dat je over je eigen grenzen gaat bij het willen ‘pleasen’ van een ander. Deze verbindingsvisualisatie kan je daarbij helpen.