Je kunt de ingesproken versie hier terugvinden (via Youtube): Ingesproken maartvisualisatie

Ga ontspannen zitten en haal een paar keer wat dieper adem. Voel hoe je met iedere inademing helder wit licht naar binnen ademt en met iedere uitademing meer en meer loslaat wat je niet meer nodig hebt. Stel je voor dat je op een pad loopt, door de weilanden. Om je heen kun je heel ver kijken. Het is voorjaar en de zon schijnt. Tussen het gras zie je her en der bolletjes boven de aarde uitpiepen. Krokussen, blauwe druifjes, narcissen. Je voelt dat je een rugzak om hebt en je draagt stevige wandelschoenen. Klaar voor een flinke tocht.

Je focust je op je voeten. Je voelt de grond onder je schoenen, hoe hard of zacht die is. Je merkt op hoe snel je loopt. Voel je je gehaast of juist ontspannen? Is dit het tempo dat je normaal gesproken aanneemt? Het lopen gaat als vanzelf, je hoeft er niks voor te doen. De ene voet voor de andere. Zo bewandel je jouw pad. Hoe voelt het om je pad te lopen?

Verderop zie je een grote boom. Hij lijkt wel midden op het pad te staan. Als je dichterbij komt zie je dat de weg zich net voor de boom in tweeën splitst. Rechtdoor op hetzelfde pad gaat niet meer, je moet kiezen. Kijk beide wegen maar eens goed in. Welke ga je kiezen? Waarom? Misschien is er wel geen reden te noemen, maar gaan je voeten gewoon een kant op.

Je loopt richting een bosrand en al snel loop je tussen de hoge bomen. Het is het einde van de winter en de eerste bomen krijgen alweer blaadjes. Een heel lichte, frisgroene kleur. Als je iets verder loopt zie je dat een grote omgevallen boomstam je pad verspert. Je probeert er overheen te klimmen, maar als je dat doet voelt je rugzak zwaarder en zwaarder. Hij trekt je als het ware steeds terug. Je gaat voor de boomstam zitten en maakt je rugzak open. Er zitten allerlei stenen in. Geen wonder dat die zo zwaar voelde! Je bekijkt de stenen. Sommige zijn donker en voelen enorm zwaar. Andere lijken wel licht te geven. Leg de stenen die te zwaar voor je zijn maar neer en stop de rest terug in je rugzak. Nu kun je gemakkelijk over de grote boomstam klimmen en je vervolgt je pad.

Je ruikt de geur van water en om je heen zie je steeds meer stroompjes en vennetjes. Als je doorloopt zie je dat je uitkomt bij een groot meer. Het pad splitst zich weer, naar links en naar rechts, om het meer heen. Welk pad wil je kiezen? Bewandel het maar!

Je loopt langs het meer en het begint steeds donkerder te worden. In de verte zie je rook en vuur oplichten. Je wandelt verder over je pad, totdat je bij het vuur bent aangekomen. Het is een groot kampvuur en je ziet iemand naast het vuur staan. Ze wenkt je om dichterbij te komen. “Ik ben Hestia, de godin van huis en haard, van passie en warmte,” begint de vrouw. “En dit is jouw vuur.” Je kijkt naar het vuur, hoe het knettert en opvlamt. “Je hebt al een heel pad bewandeld, is het niet?” Je knikt. “Je hebt keuzes gemaakt, obstakels overwonnen en angsten en zorgen achtergelaten. Je draagt de lessen van het verleden met je mee, in je rugzak en in je hart. Je kent het juiste pad, want het pad dat je kiest is het pad dat je volgt. Soms een bewuste keuze, soms gebeurt het gewoon. Maar elke dag zet je een stap. De ene voet voor de andere. Meter voor meter, door tijd en ruimte heen. Welke kant wil jij echt op? Wat wil je gaan bereiken, voor jezelf? Omdat je hart het je ingeeft? Omdat het je blij maakt, energie geeft en de omgeving om je heen laat oplichten?” Je staart naar het vuur. Je voelt de warmte op je huid. Maar ook de warmte in jezelf, je innerlijke vuur dat zich door je lijf verspreidt. “Jij bent het die mag kiezen. Die elke stap heeft gezet en elke stap nog gaat zetten. De enige die jouw pad kan bewandelen.” Hestia loopt naar je toe en geeft je een okergele steen. “Deze is voor onderweg, zodat je je pad nooit kwijtraakt,” zegt ze. Je doet de steen in je rugtas. Je kijkt naar voren, naar je pad. De rest van de weg is nog gehuld in het duister, maar je voelt dat wat er ook gebeurt, jij er klaar voor bent.

Je sluit je ogen en haalt een aantal keer diep adem. Voel hoe je met iedere ademhaling meer en meer terugkomt naar het hier en nu. Open wanneer je eraan toe bent je ogen.