Sunday, 19 September 2021 05:56

Visualisatie - kiezen en loslaten

De herfst is een tijd van loslaten, maar als je twijfelt over wat je het beste los zou kunnen laten is het belangrijk om eerst daarop te focussen. Met welke ballen wil je blijven jongleren? Welk pad past momenteel het beste bij je en welk ander pad laat je daarom links liggen? Deze visualisatie kan je daarbij helpen.

Je kunt de ingesproken versie hier terugvinden (via Youtube): Ingesproken visualisatie

"Ga ontspannen zitten en haal een paar keer wat dieper adem. Focus je aandacht naar binnen. Bij elke inademing keer je meer en meer naar binnen en met elke uitademing laat je alles los wat je nu niet nodig hebt.

Stel je voor dat je op een open plek in een bos bent. Het is een cirkelvorming grasveld en langs de randen staan bomen in prachtige herfstkleuren. In het gras groeien paddenstoelen en je ruikt dat het net heeft geregend. Er staat een klein hutje, aan de rand van de cirkel. De schoorsteen rookt en als je dichterbij komt, ruik je de scherpe geur van brandend hout. Het hutje heeft een deur en je klopt erop. Als je niks hoort, duw je de deur voorzichtig open. Binnen staat een tafel, met daarop een grote glazen kom met allemaal gekleurde balletjes erin van verschillende formaten. Het doet je even aan Lingo denken. Je loopt naar de kom toe, wil net een balletje oppakken en schrikt. Uit de hoek van de kamer komt opeens een oude vrouw tevoorschijn. Je had haar in de schaduw niet gezien.

“Hallo” begroet de vrouw je, “ik vroeg me al af wanneer je langs zou komen.” Door haar vriendelijke uitstraling ben je snel bekomen van de schrik. “Woont u hier?” vraag je. De oude vrouw knikt: “Ik ben de bewaarder van deze hut en deze kom. Ik ben je oude wijze zelf en deze balletjes staan voor alle dingen die je doet. Elke keuze die je maakt, hoe groot of klein ook, zorgt voor een verschuiving in deze kom. De kleine keuzes verdwijnen weer, de grote blijven langer zitten.” Je kijkt naar de kom met balletjes. Wat zit er veel in! “Pak er maar eentje uit,” spoort de vrouw je aan. Je twijfelt even, maar neemt dan een balletje uit de kom. Het voelt koel, glad en zwaar aan, als een edelsteen. Zodra je dit in je handen houdt, zie je waar het voor staat. Welke keuze je hebt gemaakt, wanneer dat was en waarom? Het is iets wat je nog steeds in je leven hebt op dit moment. Hoe werkt het momenteel door?

Misschien staat het balletje voor een persoon, voor een object of is het wat abstracter zoals een activiteit of een idee. “Wil je dit in je leven houden?” vraagt de oude vrouw. “Het is aan jou om het balletje wel of niet terug te leggen. Zoals je ziet is de kom best vol. De beschikbare ruimte is niet oneindig. Als je nieuwe dingen wil blijven toevoegen, zul je ook af en toe iets weg moeten halen.” Voel maar of je het balletje terug wil doen of niet en doe dat. Wil je dit in je leven houden? Pak dan een ander balletje op en ervaar waar deze voor staat. Wil je dit houden? Kies of je deze teruglegt in de kom of niet.

Je neemt even de tijd om naar de kom te kijken. Wat zijn het er veel! “Je hoeft niet alles in één keer uit te zoeken,” zegt de oude vrouw. “Je kunt hier altijd terugkomen. Ik bewaak deze hut en de kom en zorg ervoor dat de kom niet overvol raakt. Als dat dreigt te gebeuren, stuur ik signalen naar je lijf. Dan word je moe en krijg je minder zin om alle balletjes alsmaar vast te houden. Dat is niet erg, maar wel een teken dat je wat mag gaan loslaten.” Je knikt dat je het hebt begrepen. Zijn er dingen die je graag uit de kom zou willen halen? Personen die teveel energie kosten, spullen die je weg zou willen doen of activiteiten die momenteel simpelweg niet in je agenda passen? Het kunnen grote of kleine beslissingen zijn. Als het goed voelt, mag je wat balletjes weghalen. Zodra je denkt aan wat je los wil laten, zul je zien dat de balletjes vanzelf oplossen en er ruimte ontstaat. Als het daar nog niet de tijd voor is, is dat ook prima.

De oude vrouw loopt naar je toe en geeft je een knuffel: “We houden allemaal graag vast aan wat we om ons heen hebben verzameld. Maar loslaten is soms echt nodig.” Dan is het tijd om de hut weer te gaan verlaten. Je kunt hier op een later moment altijd bij terugkomen.

Je loopt de hut uit, sluit de deur achter je en bevindt je weer op de open plek in het bos. Je ruikt de geur van het verbrande hout en het natte gras. Dan focus je je op je ademhaling. In en uit. Je keert weer naar binnen en dan naar buiten. Je voelt je lichaam, de ruimte waar je je bevindt en je komt helemaal terug naar het hier en nu."